137 ﴾ ای سالک !

صدای موسیقی همانند تمام صداها و ارتعاش ها می باشد و صدای موسیقی توسط ابزار خاص و دارای نُت و فرکانسِ مخصوصی از قوّه به فعل در می آید. حال اگر ما نام کسی را از حنجره و زبان اعلام کنیم و یا به وسیله ی ابزاری به صدا درآوریم هیچ مانعی ندارد ولی به نفسِ متکلم و نفسِ نوازنده در ابزار موسیقی و نوع آن بستگی دارد. یعنی اگر یک خواننده یا مداح در موقع اجرا، مواد افیونی (حشیش و غیره) مصرف کرده باشد اثرات ناشی از نفسِ مواد، در صدای خواننده، به شنونده در موقع خواندن، به علت جمع حواس منتقل می گردد و اثر و نیروی خاصی دارد و همین عملِ منفی یا مثبت در نوازنده شدت بالاتری دارد و چه بسا نُتی توسط شخصی نواخته شود و اثرات منفی یا مثبت زیاد داشته باشد و یا توسط شخصی دیگر اجرا گردد اثر کمتری داشته باشد و در خوانندگی نفْسِ شاعر و نفْسِ خواننده چنانچه یکی مثبت و دیگری منفی باشد اثر کمتری دارد ولی در موسیقی این اثر، شدت بیشتری را پیدا می کند و چه بسا ملودیِ یک موسیقی باعثِ خودکشی یا به انحراف کشیدن شخصی از مسیر اصلی زندگی شود و موسیقی در عرفان دارای خاصیتی مانند به هم زدن سکونِ روح و رهایی از کثرت به علت جمع حواس و یا انتقال روحانی و غیره را دارد (مانند مشتاق) و درحیوانات و نباتات اثرات روانی خاصی بر روی تغذیه و رشد گیاهان و جانوران دارد چرا که حیوان و نبات دارای حسّی مانند شادی و غم و درد هستند و موسیقی دارای لذّت مجازی می باشد و افراط و تفریط و یا عدم تشخیص باعث خرابی روح و جسم می گردد و در عرفان بهترین ابزار موسیقی دف،‌ نی، سه تار و تنبور می باشد. و در سیر و سلوک، نفسِ خواننده یا مدّاح و یا نوازنده به علت گیرایی زیاد اثر مطلوب و نامطلوب می گذارد که گذشته از نفسِ مواد افیونی، نفسِ نامطمئنِّه ی شخصِ خواننده و نوازنده به گیرنده و شنونده منتقل و باعث حجاب جسمانی و ظلمانی می گردد و می توان گفت شدّتِ نفوذِ نفْسْ در موسیقی بیشتر از گفتار معمولی می باشد و فرکانس و انرژیِ نفسْ مستقیماً بر جسم و جوارحِ سالک می نشیند و همچنین اگر مداح و یا شاعر در حین گفتنِ شعر و یا سخنرانی و مداحی فاقد نفسِ نامطمئنِّه باشد برای خدا و نه به سویِ خود خواندن باشد، باعث جذبة سالک می گردد و خوانندگی و شاعری و یا مداحی یک نوع هنر می باشد و نمی توان گفت هر کسی مداح یا شاعر باشد راهبر است ولی امکان دارد یک هدایت کننده، هنر شعر گفتن و مداحی را داشته باشد.
استاد عباس شهریاری سنگسری