192 ﴾ ای سالک !

در ابتدای سیر و سلوک هر خطوری که از قلب بگذرد و از قوّه به فعل درآوردن آن خطور، با توجّه به تشخیص نفْس است و تا زمانی که دل در اسارت نفس اماره باشد خطور، توأم با حقیقت و توهّمات است و هر برخوردی که با انسان ها داشته باشید به وسیلة نفس شناسایی می شود. مثلاً اگر کسی آنچه نیستی، ‌شما را نشان داد و بزرگ جلوه داد و برای تو آن ارزشی که نداری قائل شد دوست می پنداری و آن کس که در حق شما درست گفت دشمن فرض می کنی و تشخیصِ صحیحِ دوست با دشمن با وجود نفسِ نامطئنِّه در وجود تو غیر ممکن است.
استاد عباس شهریاری سنگسری