93 ﴾ ای سالک !

نفسِ اماره، نفسِ مشخصات درون انسان (گنهکار) است که انسان با آن زندگی می کند و به آن عادت می کند و نفسِ اماره بدون آنکه انسان بخواهد بر او مستولی می شود و چنانچه مواظبت از دل نکند در روی دلِ فرد جای می گیرد و سپس در اعضا و جوارح پخش می شود و حجابی بر اعضای دل که شامل پنج حس درونی است زده می شود و انسان از حقیقت دور می شود.
حضرت امیر المؤمنین علی(ع) می فرمایند:
النَّفْسُ الاَمّارَةُ الـمَسمولَةُ تَتَملَّقُ تَمَلُّقَ الْمُنافِق و تَتَّضِعُ بِشیمَةِ الصِّـدّیقِ الْمُوافِق،حتّی اِذا خَـدَعَتْ و تَمَکَّنَتْ تَسَلَّطَتْ تَسَلُّطَ العَدو وَ تَحَکَّمَتْ تَحَکُّمُ العَتو، فَاورَدَتْ مَوارِد السّوء. 1
نفسِ اماره آرایشگر، همچون چاپلوسی منافق، تملّق می کند و به شیوة دوستِ موافق احسان می نماید، تا آنکه هرگاه فریب داد و متمکّن شد همچون تسلّط دشمن بر تو مسلّط گشته،‌ و مانند حُکم کردن متکبّر و از حَدگذر تحکّم می نماید پس صاحبش را در جایگاه بدی وارد می سازد.

استاد عباس شهریاری سنگسری

1. غررالحکم، 2106، ص 1433.